Week 11 in Ghana

Dag 61: Laatste weekje in Ghana

01-07-2019

Vanmorgen werd ik om ongeveer 9 uur wakker. Anouk had vannacht bij ons op de kamer op het extra bed geslapen. Dit kwam omdat haar buddy Emma naar Accra was. Met zijn 3en wat het erg gezellig op de kamer. Vervolgens gingen we ons ontbijt maken. Ik appte terwijl met een klasgenoot die op dit moment in de Filippijnen is voor stage. Erg leuk om weer even met haar gesproken te hebben. Nadat we lekker hadden gegeten ging ik buiten even in de zon zitten. Helaas was dit veelste warm en stond ik binnen de kortste keren weer binnen. Ik zal dan ook niet bruin terug in Nederland aankomen maar het is kortweg gewoon te warm om in de zon te zitten. Vervolgens ging ik even op bed liggen en keek ik de film mama mia (even lekker alle liedjes meezingen). Nadat ik mijn stem bijna kwijt was gingen Manon en ik boodschappen doen in het dorp voor zowel de lunch als het avondeten. Als middageten maakte ik voor Manon en Anouk bananenpannekoeken. Nadat we deze hadden opgesmuld bleven we nog even aan tafel zitten om te kletsen. Op een gegeven moment hoorden we bekende stemmen buiten, daar waren Felicia en Emma. Nadat we alle verhalen hadden uitgewisseld gingen we een film kijken, Alles is familie. Ik heb deze film van thuis meegenomen en ken de tekst dan ook helemaal uit mijn hoofd. Nadat de film was geëindigd gingen we snel aan de bak voor het avondeten. Samen met Manon maakten we Taco rijst, en iedereen smulde ervan. Na het eten was iedereen moe en ging richting haar kamer. Ik sprong nog even snel onder de douche en kroop vervolgens lekker in bed.

Dag 62: Waar is de stroom gebleven?

02-07-2019

Vandaag moesten we sinds tijden weer vroeg op staan en ik moet eerlijk bekennen dat ik hier wel moeite mee had;). Nadat we hadden ontbeten en omgekleed vervolgden we onze weg naar de taxistandplaats. Bij de taxistandplaats zit iedere dag dezelfde man die ons altijd vriendelijk begroet. Toen ik vroeg of we met hem op de foto mochten begonnen zijn ogen te glunderen. Nadat we de foto hadden genomen stapte we in de taxi die ons richting Kpando bracht. Toen de morning devosion was afgelopen ging iedereen richting zijn eigen afdeling. Het is vandaag de laatste officiële stagedag en Manon en ik staan samen op de theater (operatiekamer). Nadat we ons hadden omgekleed liepen we richting de operatiekamer, hier bestudeerden we de dagplanning. Voor deze dag stonden maar liefst 7 operaties gepland. De anestesioloog had muziek opgezet stond lekker mee te swingen op de muziek. De dag begon met een meneer van ongeveer 70 jaar oud. Bij deze meneer werd de prostaat weg gehaald. Het was een erg interessante en leerzame operatie om te zien. Nadat ze de prostaat hadden verwijderd en op een schaaltje hadden gelegd konden wij uitgebreid de prostaat bekijken. Ik had de prostaat eerlijk gezegd heel anders voorgesteld, ik vond het een beetje op een nier lijken. Tijdens de operatie viel de elektriciteit uit, alleen de operatielampen en de monitor bleven aan staan. Nadat meneer weer helemaal gehecht was (1,5 uur later) werd hij naar de verkoeverkamer gebracht. Aangezien Manon nog erg veel hoofdpijn had bleven wij een halve dag in het ziekenhuis en toen gingen we terug richting huis. Eenmaal thuis aangekomen aten we wat en vervolgens ging iedereen slapen. Ik was super moe en sliep uiteindelijk 2 uur lang. Toen ik wakker werd viel helaas net de stroom uit. Hierdoor werden de andere meiden ook wakker en besloten we met elkaar een film te kijken. Nadat de film was afgelopen gingen Emma en Anouk koken terwijl ik even muziek luisterde. We aten een soort nasi wat erg lekker was. Na het eten bleven we nog even praten over de donatie voor het ziekenhuis. Nadat we dit hadden besproken ging iedereen zijn taken doen. Ik stond ingepland om het huis op te ruimen en het sanitair schoon te maken. Toen alles weer helemaal fris en fruitig was legde ik wat spullen klaar voor morgen. Vervolgens ging ik in bed liggen en typte ik mijn Blog verder af. Daarna ging ik slapen (we moeten immers morgen weer vroeg op).

Dag 63: Bedankt voor alles

03-07-2019

Vandaag begon de dag om 05:45. Op dit tijdstip ging mijn wekker af. Nadat ik ongeveer 10 minuten in bed had gelegen stapte ik uit bed. Nadat ik had ontbeten en had omgekleed pakten we onze donatiespullen in en ging met de taxi richting het ziekenhuis. Toen we in het ziekenhuis aankwamen gingen we op ons vertrouwde plekken zitten, hier wachtten we voor de morning devosiun. Om 07:40 begon de morning devosiun. Vandaag was ook de priester aanwezig dus het was erg druk. Aan het einde van de dienst werd er gevraagd of iemand nog iets wilde mededelen. Met onze groep stapte we naar voren en Felicia had een praatje. Ze vertelde dat we een erg mooie stagetijd in het ziekenhuis hebben gehad en dat we een donatie voor het ziekenhuis hebben. Er stapte verschillende mensen naar voren waaronder onze begeleider, de directeur en de administrator. Ze gaven ons een hand en er werden foto's gemaakt. Vervolgens werden we uitgebreid bedankt door het personeel. Hierna was de morning devosium afgelopen en met ons spullen gingen wij richting de nurse manager. Hij nam onze spullen aan en gaf een kleine toespraak over hoe geweldig hij het vond dat wij er waren. Nadat we onze begeleider en de nurse manager een paar kleine klompjes hadden gegeven gingen we ook langs de directeur van het ziekenhuis om hier een paar klompjes langs te brengen. Hier werden we ook uitgebreid bedankt en er werd zelfs gevraagd of we weer een keer terug wilde komen. Na het gesprek gingen we naar alle afdelingen waar we afgelopen weken stage hebben gelopen. Iedere afdeling gaven we klompjes als dank voor het hartelijke ontvangst. We merkten dat het ziekenhuis personeel dit erg op prijs stelde en het erg jammer vond dat we terug naar Nederland gaan. Nadat we ECHT afscheid hadden genomen liepen we naar de taxistandplaats. Wel raar op over de drempel van de poort te stappen en nog 1 keer achterom te kijken. Een plek waar ik de afgelopen 3 maanden veel nieuwe ervaringen heb opgedaan, een plek waar we heel hartelijk werden ontvangen, een plek om nooit meer te vergeten. Met de taxi gingen we terug naar ons huisje. Eenmaal thuis aangekomen bleek dat de stroom was uitgevallen dus helaas geen geroosterd brood als lunch. Nadat Manon en ik een eitje hadden gegeten gingen we even op bed liggen. Het was erg warm en het was zweten geblazen. Terwijl ik in bed lag heb ik de film Intouchable gekeken (1 van mijn favoriete films). Nadat ik deze had afgekeken ging ik even in de huiskamer muziek luisteren totdat we begonnen aan het koken. Samen met Manon maakten we rijst met witte bonen en pasta met tomatensaus, alle restjes moesten immers op. Na het eten deed iedereen zijn taken terwijl het buiten onwijs hard aan het onweren was. Net na het eten ging de elektriciteit na ongeveer 10 uur eindelijk weer aan. Emma en Anouk hadden in de avond popcorn gemaakt. Terwijl we goeie gesprekken hadden genoten we van onze popcorn terwijl we ondertussen in spanning zaten voor oranje. De leeuwinnen waren aan het voetballen tegen Zweden, het was de halve finale dus het was zeer spannend. In de verlenging scoorde Nederland de 1-0 en Manon en ik stonden te springen in de kamer. We konden daarna met een gerust hart gaan slapen. Snel kropen we het bed in.

Dag 64: Laatste dag in ons huisje

04-07-2019

Vandaag werd ik uit mijzelf om half 9 wakker. Ik hoorde dat de rest van de meiden al wakker was dus ik besloot zelf ook te gaan ontbijten. Na het ontbijt maakten we een planning voor onze laatste dag in Golokuati. Als eerste gingen Manon en ik naar onze basisschool te voet, om hier een sleutel van een ijskast af te geven. Ook gaven we de directeur een klompje uit Nederland. Helaas was onze docent die dag niet aanwezig dus gaven wij het klompje aan de directeur. Toen wij afscheid hadden genomen ging de schoolbel en wat kinderen kwamen op ons afgerend en begonnen een liedje over blanke mensen te zingen. Nadat we naar hen hadden gezwaaid draaiden we ons om en gingen we terug naar ons huisje. Toen we thuis aankwamen ging ik verder met mijn koffer inpakken. Ik haalde kaartjes van de muur en stopte deze in mijn koffer. In de middag at ik samen met Emma noodles en vervolgens kwamen de rest van de meiden erbij zitten en ook wat eten. Na het eten ruimden we het huis een beetje op en gingen we even naar de kamer om wat te relaxen. Tegen een uur of 4 gaven we gedoneerde kleding aan de buurvrouw. Ze gaat deze kleding aan mensen geven die deze kleding echt kunnen gebruiken, de armere gezinnen onder de lokale bevolking. Nadat we dit hadden afgegeven gingen Emma, Anouk, Manon en ik het dorp in om boodschappen te doen. Toen we boodschappen haalden hadden we nog wat ballonen meegenomen om dit aan de kinderen te geven. We gingen naar een schooltje toe waar kinderen aan het voetballen waren. We gaven de kinderen de ballonnen, ze waren hier echt super blij mee. Toen iedereen een ballon had liepen we terug naar ons huisje. Hier gingen Felicia en Anouk aan de slag met koken. Net toen ik wilde gaan douchen viel de stroom uit. Hier is het al om 18:00 donker dus helaas zat er niks anders op dan te wachten totdat de stroom weer aan zou gaan. Om 18:30 kwam Lydia samen met de kinderen bij ons eten. We aten plantain met stu (ghaneese tomatensaus). Na het eten gaven we Lydia als bedankje een klomp en voor de kinderen hadden we nog wat ballonen. Manon en ik moesten afwassen en de kinderen van Lydia (Suzan en Tess) wilde graag meehelpen. Met zijn 4en deden we de afwas. Nadat de afwas klaar was ging Lydia met de kinderen naar huis. Wij gingen richting bed, vanaf morgen vertrekken wij richting Accra om daar op het vliegtuig richting Nederland te stappen. Ik heb hier een onwijs mooie tijd gehad en genoten van iedere seconde.

Dag 65: Vaarwel Golokuati, vaarwel Lydia

05-07-2019

Vandaag ging de wekker al vroeg, het is vandaag de dag dat we ons thuis gaan verlaten. Na een vlug ontbijt pakte ik mijn koffers verder in. Ik stopte mijn beddengoed, handdoeken en klamboe in de koffer en deed hem op slot. Vervolgens maakte ik de kamer schoon en controleerde ik het huis op achtergebleven voorwerpen. Nadat onze trotro was gearriveerd laadde ik al onze koffers in en ruimden we onze laatste spullen op. Toen het huisje helemaal opgeruimd was deden we de deur achter ons op slot..... even een slik momentje. Vervolgens namen we afscheid van Lydia, haar zus en haar moeder. We bedankten hun voor al hun goede zorgen en gingen in de trotro zitten. Zowel Lydia als haar moeder (Suzy) hadden tranen in hun ogen toen wij uit het zicht verdwenen. Wat een geweldige tijd hebben we hier gehad zeg!! Onderweg naar Accra stopten we bij een kliniek om onze klamboe's af te geven. Zo komen ze terecht op een plek waar het goed gebruikt kan worden. Na ongeveer 2 uur gereden te hebben kwamen we bij een controlepost. We moesten allemaal de auto uit en werden gecontroleerd op onze paspoorten. Nadat dit allemaal geregeld was konden we onze weg vervolgen richting Accra. Rond de klok van half 2 checkten we in, in het hotel. We kregen 2 familie kamers en 1 normale hotel kamer. Anouk, Emma, Manon en ik delen samen de familie kamer voor de aller laatste nacht in Ghana. Nadat we onze koffers op de kamer hadden neergezet liepen we naar de KFC om wat te eten. Na ongeveer 10 minuten lopen kwamen we aan bij 1 van de filialen. Ik bestelde een wrap met kip, wat zeker een aanrader was. Nadat de wrap naar binnen was gesmikkeld liepen we terug naar ons hotel waar iedereen even rust nam (en ook gebruik maakte van de GRATIS wifi). Tegen de klok van 6 gingen Felicia en ik met een Uber (taxi via een app) naar het vliegveld toe om de vriend van Felicia op te halen. Nadat we hem hadden verwelkomt in Ghana gingen we met de Uber terug naar het hotel. Toen we aankwamen bij het hotel zaten de andere meiden in het restaurant op ons te wachten. Er speelde een live band en we genoten van ons laatste avondmaal in Ghana. Nadat iedereen was uitgegeten gingen we naar onze kamers en kropen we lekker ons bedje in.

Dag 66: Terug naar NL

06-07-2019

Vandaag ging de wekker om 07:30. Om 8 uur zaten we met zijn 6en aan het ontbijt. We regelden bij de receptie dat we 1 van de hotelkamers de rest van de dag konden gebruiken. Vervolgens verplaatsten we onze koffers naar de aangewezen hotel kamer en maakte we ons klaar om het centrum in te vertrekken. Met de Uber werden we bij de art market afgezet. Dit zijn kleine straatjes met allemaal souvenir winkeltjes. Ik kocht hier verschillende souveniertjes voor mijn familie zoals een schilderij en maskertjes. Nadat iedereen zijn souvenirs had ingeslagen gingen we met de Uber naar de burger King, hier gingen we een hapje eten. Het lijkt nu alsof we veel fastfood eten maar na 3 maanden keken we daar onwijs erg naar uit;). Nadat ik lekker had gesmikkeld gingen we terug naar het hotel. Hier pakte ik mijn souvenirs in en stopte deze in mijn koffer. Ik wilde even onder de douche stappen maar helaas was de waterdruk verdwenen vertelde Manon. Ze was helemaal ingezeept toen het water er mee op hield. Na een klein half uur ging het water weer aan en kon iedereen even onder de douche door lopen. En toen was het echt tijd om de koffer dicht te doen en ons klaar te maken. We namen afscheid van Felicia en haar vriend. Zij gaan de aankomende 2 weken nog door Ghana heen reizen. Nadat we afscheid hadden genomen werden we gebeld dat de shuttle naar het vliegveld was gearriveerd. We liepen met onze koffers naar beneden en stopte deze in de achterbak van een klein busje. De chauffeur bracht ons naar het vliegveld toen en om 19:30 stonden we in de rij voor het afgeven van onze koffers. Nadat dit allemaal geregeld was dronken we al ons water op en gingen richting de paspoortcontrole en douane. Nadat we dit allemaal hadden doorstaan liepen we langs de winkels waar ik nog een souvenir kocht van de cedi's die ik over had. Vervolgens aten we een panini bij een klein restaurantje. Nadat de buik vol was liepen we richting de gate. Toen we hier aankwamen waren hier geen mede passagiers dus iets klopte er niet. We werden door medewerkers geïnformeerd dat de gate gewijzigd zou worden. Toen we bij de andere gate aan kwamen zaten hier al wat mensen te wachten. Na ongeveer 30 minuten konden we boarden. Dit ging redelijk snel en we waren zo in het vliegtuig. Helaas konden we niet met zijn 4en naast elkaar zitten. Ik bood aan om op de overige stoel te gaan zitten, het was immers voor mij al de zoveelste nachtvlucht dus ik wist wel dat ik zou slapen. Ik nam plaats naast een andere vrouw terwijl de andere passagiers ook hun plaatsen zochten. Nadat iedereen zat duurde het nog een hele tijd voor dat we konden opstijgen. Om 23:45 werden we afgeduwd door zo'n speciaal karretje, de vlucht kon nu dan echt beginnen. Om 23:55 stegen we op, op weg naar Nederland. Op naar onze families, de warme douches, de lekkere toetjes en niet te vergeten je eigen bed.

Dag 67: Oost, west, thuis best

07-07-2019

Al vlak nadat we op waren gestegen maakte ik mij klaar voor de nacht. Ik deed mijn oordoppen in, mijn ooglapje voor, mijn nekkussen om en gooide het dekentje om mij heen. Nadat ik diep in slaap weg zakte werd ik regelmatig in de nacht even wakker van de turbulentie maar daarna viel ik weer snel in slaap. Ongeveer 20 minuten voor de landing werd ik gewekt doordat de meeste mensen wakker werden en begonnen te praten. Ook ik ging mij klaar maken voor de landing. Nadat we aan de grond stonden reed het vliegtuig naar de juiste plek. Toen we eenmaal stonden gingen we met een trap het vliegtuig uit. Brrrr.... wat koud hier zeg. Met de bus werden we richting de grote terminal gebracht. Hier stapte we over voor onze vlucht richting Amsterdam. Nadat we door een douane en paspoort controle waren gekomen liepen we richting onze gate waar we nog 3 uur moesten wachten. In die tijd heb ik even wat geslapen en verder wat gegeten. De tijd vloog voorbij, nog snel even naar de wc voordat we gingen boarden. Zo..precies optijd om aan boord te gaan van het vliegtuig. Toen wij ons ticket lieten zien zeiden ze dat onze vlucht de gate ernaast zou vertrekken. Wie verzint het om 2 dezelfde vliegtuigen, van de zelfde maatschappij, met dezelfde bestemming, die net een half uur na elkaar vertrekken, naast elkaar te laten vertrekken. Gelukkig werden wij vriendelijk geholpen en gingen wij in de rij staan voor het GOEDE vliegtuig. Nadat iedereen binnen was en zijn plek had gevonden konden we onze reis naar Amsterdam voorzetten. Na een korte reis van 1,5 uur konden we nu echt voet op Nederlandse bodem zetten. Ik voelde kriebels in mijn buik omdat ik zo weer mijn familie zou zien. Snel liepen we naar de bagage banden om onze koffers te halen. Helaas haalde Anouk haar koffer kapot van de band dus we moesten eerst langs een balie om een schaderapport op te laten stellen. Nadat dit allemaal was gelukt was nu echt het grote moment aangebroken. De deuren gingen open en daar stonden ze dan, de familie. Ik liep op ze af en sloot ze in de armen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat er geen tranen hebben gevloeid. Van mijn kant was het natuurlijk emotioneler omdat ik 3 maanden heb verlangd om ze weer in de armen te kunnen sluiten. Nadat we waren uit geknuffeld gingen we nog gezamenlijk wat drinken met alle families. Met veel enthousiasme vertelde ik mijn verhalen over Ghana. Natuurlijk kan ik niet alle verhalen vertellen, dat heeft tijd nodig, ik heb immers ook zoveel gezien. Nadat de drankjes op waren namen we afscheid van de andere meiden, nog 1 laatste groepsknuffel. Dit was het dan, 3 maanden leef je constant met elkaar en nu ga je dan echt uit elkaar. Wat zal ik de meiden gaan missen. Nadat we afscheid hadden genomen liepen we richting de auto op weg naar Elst. In de auto vertelde ik opgewekt al mijn verhalen verder. En toen was het grote moment daar ik was thuis. Mama opende de deur en ik liep naar binnen. Wat heerlijk om weer thuis ze zijn, veilig en wel.

Ik wil jullie graag bedanken dat ik jullie mee heb kunnen nemen in mijn avonturen. Bedankt voor alle lieve en leuke reacties onder mijn blog. Ik heb een top tijd gehad en ik vond het fijn om dit met jullie te kunnen delen. Ik ben weer veilig thuis na een geweldige reis.

Bedankt!!

Liefs

Sophie